"You the wrong man" zei ze. En ik wist dat t klopte, in dit leven.. Oh hoe wilde ik dat het anders was. Hier lag zij, in volle glory, met al haar zijn en liefde wat ze is, tegen me aan gekropen. Ik voel zoveel liefde voor haar dat ik niet meer weet of we de liefde bedreven hebben die nacht. Het doet er ook niet toe want de stroom is oneindig. Beide kanten op. Op een manier weet ik dat we het allebei willen, omdat t veilig is, en bekend. Omdat we het beste in elkaar losmaken, en het diepste beroeren. Omdat het een weg van liefdevolle heling is, net als toen maar dan anders. Andere issues die spelen nu, na zoveel jaar. Nu staan we nog meer op gelijke hoogte. Ik heb een deel van mijn zijn nog niet geheeld, ben het nog niet aangegaan waar ik het wel heb gezien. Het is de rode draad. De draad die ik zag door te kijken naar het gevoel dat er was bij het beëindigen van al mijn relaties.. Welke stuk voor stuk zeiden "you the wrong man", je bent lief, zo ontzettend lief, maar niet voor mij. Geen kon kiezen voor mij, blijvend. Degenen die dat wel konden heb ik zelf voor gezorgd dat ze weg gingen. Het is het deel van mij dat niet wil verliezen, dat wil behouden en daardoor voorzichtig wordt, dat beweging in de weg staat. Er liever voor kiest mezelf te verlaten dan mee te gaan in de natuurlijke verandering. De liefde is er, de spanning en avontuur mist. En ook dat is nodig om het levendig te houden. En dus zijn mijn partners vrij om verder te kijken en komt er iemand of een moment dat ze een ander ontmoeten waar ze voor kunnen kiezen. Wat steevast gebeurd.
Het is een deel in mij dat hier voor zorgt. Het komt voort uit een vroege overtuiging dat ik niet goed genoeg ben, een acceptatie die ik aannam dat mensen nou eenmaal uit mijn leven verdwijnen omdat we uit elkaar groeien. Mijn beste vriend van vroeger, mijn moeder, vriendjes van school, het vroege vriendinnetje dat verhuisde. Het vriendje dat liever met andere kinderen speelde omdat ik niet van voetballen hield. Het vriendje van de havo, de groep waar ik toe hoorde die uiteen viel, de meisjes die me als vriend zagen en niet op me verliefd werden. Ze droegen er allemaal aan bij dat deze overtuiging diepe wortels kreeg in mijn verleden. Ik heb t gezien, het aangeraakt en kon er met geen mogelijkheid beweging in krijgen.. Ik zie hoe ik het esoterisch kan verwerken.. Met wortels en al er uit kan trekken, al die lagen.. En ik kom er niet bij nu. Het kan weg, weet ik.. Het is niet meer nodig in mijn liefdevolle zijn. Oud en heeft me gebracht waar ik nu ben en daar ben ik dankbaar voor. Raar is de mens die liever vasthoudt aan slopende maar bekende overtuigingen als "ik ben niet genoeg" dan te kiezen voor anders, een leven zonder.
En dus lag ze vannacht tegen me aan, de vrouw van mijn dromen en zei "you the wrong man"
En in haar wijsheid vulde ze het aan "for now"
❤️
